Bir varmış, bir yokmuş... Ahir zaman içinde bir gün, Güneş Ağrı Dağı'nın arkasından sevimli gülümsemesiyle belirip Türk yurdunu aydınlatırken, Azerbaycan bayrağı da sabah rüzgârıyla nazlı nazlı süzülürken Türk çocukları yepyeni bir güne uyanmışlar. Revan'da uzun süren kış sonrası, doğa yeniden canlanmaya başlamakta imiş.
Artık Azerbaycan ve Türkiye arasına sözde Ermenistan'dan çekilen dikenli teller kaldırıldığı için, Azerbaycan askerleri Gümrü-Kars sınırında silahsız bir şekilde, vatan türküleri söyleyerek gezmektelermiş. Ortada bariz bir sınır olmadığı için, Revan'daki Türk Kurultayı'na Türkiye üzerinden giden Türkiye ve Balkan Türkleri günün ilk ışıklarında, geride bıraktıkları Ağrı Dağı'nın güzelliğine hayranlıkla bakarak yollarına devam etmişler. Yol boyunca çalışmalar sürmekte; yerleşim birimlerinin adları ve yönlerinin bulunduğu tabelalar Azerbaycan ve Türkiye Türkçelerinde hem Latin, hem de Göktürk alfabesiyle yeniden yazılmakta imiş.
Revanlı çocuklar ise neşeyle Türkiye, Kosova ve Gökoğuz (Gagavuz) Yeri plakalı araçların peşinden koşuyorlarmış. Arabalarını durduran yetişkinler, çocukların ellerine "Azerbaycan Milli Bankı - 5 Manat" yazılı (Şu anda da üzerinde Orhun yazıtlarının resmi bulunmaktadır.) paraları tutuşturup, ufaklıkların saçlarını okşadıktan sonra tekrar yollarına devam etmişler. Nevruz için bir an önce Gökçe Gölü'ne ulaşmaları gerekiyormuş. Ah, Gökçe Gölü! Yıllarca Ermenice "Sevan" adının verildiği o güzel gölümüzü işaret eden tabelada "Göyçə Gölü Bu Tərəfdədir - Gökçe Gölü Bu Taraftadır" yazısını gören Türkiye ve Balkan Türkleri sevinç gözyaşları dökerek araçlarından inip, göle doğru koşmuşlar. Hınca hınç bir kalabalık! Türk yurtlarından ırkdaşlarımız hasretle kucaklaşmışlar.
Dünya tatlısı Türk çocukları "körebe, saklambaç (Az. Türk. =gizlenpaç), menekşe (Az. Türk. =benövşe), çelik çomak" gibi Türk çocuklarına özgü çocuk oyunlarını oynamakta imişler. Gökoğuz Türkü bir çocukla Saka Türkü bir çocuğun kovalamaca oynamasını kâh gözleri dolarak, kâh gülüşerek izleyen anne-babaların keyfine diyecek yokmuş.
Az sonra bütün Türk ülkelerinden askerlerimizin geçit resmi başlamış. Herkes hayranlıkla bu muhteşem töreni izlemeye koyulmuş. Gökçe şehrinde bayram coşkusu sürerken, Revan'da da kutlamalar devam ediyormuş. Sokaklarda dev semeniler, yol kenarlarına dizilen masalarda yer alan süslü honçalar, şehrin biraz uzağında yer alan geniş arazide ayin yapan Tengrici Türkler, Revan'daki tarihi Türk mimari şaheseri Gök Mescit'te şükür namazı kılıp dua eden Müslüman Türkler, Türk bir papazın önderliğinde dua eden Hıristiyan Gökoğuz Türkleri ve Macarlar... Dini ve mezhebi ne olursa olsun bütün Turanlılar bir arada... Ne büyük saadet!
Ağrı Dağı o gün ilk kez bu kadar mutlu olmuş. Birbirinden sevimli minik sahiplerine; Türk çocuklarına bakıp iç geçirmekte ve ateşin üzerinden atlayanları izlemekteymiş. Artık dertsiz, tasasız, bütün Türk yurtlarının özgürlüğünün kutlandığı bu mutlu gün Güneş'in yavaş yavaş çekilmesiyle son bulurken, gözetleme kulesinde duran bir Azerbaycan askeri "Karabağ Şikestesi"ni mırıldanmaya koyulmuş. Uzakta yükselen bütün Türk devletlerinin bayrakları, akşam rüzgârıyla nazlı nazlı dalgalanırken, birbirine karışan Turan türküleri eşliğinde Ağrı Dağı, asırlık yorgunluğunu atmak üzere, huzur içinde derin bir uykuya dalmış.
Değerli kardeşim, gözlerim dolu dolu okudum.
YanıtlaSilBir Revan göçmeni olarak neler hissettiğimi anlatamam. toprağımız ermenilerin başkenti oldu, ciğerimiz yanıyor ama bir gün mutlaka hesabını soracağız
Ciğerimiz yanmaya yanıyor da, söndürecek azim ve kin gerek. Toprağımızı bir gün asıl sahipleri olarak geri alacağımıza inanıyorum. Revan şu an için çok acı çekse de, bir gün yarasını sağaltıp ayağa kaldıracağız.
SilRevan konusunda pek bilgim yoktu uludağ sözlükten bir arkadaş tavsiye etti bu yazıyı.
YanıtlaSilÇok etkileyici bir yazı ve ne yazıkki bu konuda çoğumuz bilgisiziz